σιφωνοφόρος

-α, -ο / σιφωνοφόρος, -ον, ΝΜ

νεοελλ.

1. (για ζώο) αυτός που έχει σίφωνα

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα σιφωνοφόρα

ζωολ. τάξη διάφανων ώς διαφώτιστων θαλάσσιων πλαγκτονικών αποικιακών υδροζώων, τού φύλου κνιδόζωα, που έχουν ωραιότατες ιριδίζουσες ανταύγειες και είναι ευρύτατα διαδεδομένα στις θερμές, κυρίως, θάλασσες

μσν.

(στο Βυζάντιο) (για δρόμωνα) αυτός που έχει σίφωνα, αντλία εξακόντισης υγρού πυρός («δρόμωνας σιφωνοφόρους», Θεοφάν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σίφων, -ωνος + -φόρος*. Η λ. ως επιστημον. όρος τής Νέας Ελληνικής είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. siphonophora].